Tchnienie wiosny zmotywowało nas do odszukania większej ilości słońca, nie tylko na dworze, ale również we wspomnieniach. Tym razem witamy się ze wschodzącym słońcem w klimacie cieplejszym, bardziej leniwym, z morską bryzą dotykającą jeszcze rozespane twarze.
Majestatyczna budowla górująca nad miastem – woła o pomoc, krzyczy! Odpadające dachówki, zniszczona infrastruktura obok wieży… przechodząc obok tego miejsca nie sposób choć przez chwilę nie pomyśleć o dość pechowej historii tego obiektu.
I znów przygotowania, znów wstawanie o 4 rano, dojazd, szukanie dobrego miejsca z właściwym widokiem, noszenie kawowego dobytku, ustawiania , przepuszczanie pierwszych porannych tramwajów … Tak robimy, gdy w głowach zaczyna świtać kolejny pomysł na kawę w plenerze.
Wyczekiwanie na odpowiednie warunki atmosferyczne, pobudka o 4 rano, parzenie kawy, pakowanie sprzętu foto, krzeseł i stolika, szukanie ujęcia i zabawę w tragarzy o 5:30 gdzieś od podnóża hałdy aż na sam jej szczyt i
Pasja zbliża ludzi. O dziwo to nie musi być ta sama dziedzina. Wystarczy już sama wiedza, że ma się do czynienia z człowiekiem, który żyje czymś więcej niż tylko dniem codziennym i nić porozumienia rodzi się sama.
Jedziemy do Złotego Potoku – miejscowości położonej w przepięknym, otoczonym rezerwatami rejonie na Jurze krakowsko-częstochowskiej.
